واردات 200 هزار دوز واکسن کرونا از روسیه

واکسیناسیون گروه دوم از فروردین و با واکسن‌های کوواکس انجام می‌شود
سومین محموله واکسن «اسپوتنیک‌وی» روسیه  ظهر روز پنجشنبه وارد ایران شد. این محموله شامل 200 هزار دوز واکسن کرونا است که بعد از برچسب‌گذاری از سوی سازمان غذا و دارو تحویل معاونت بهداشت داده می‌شود تا تزریق آن بر اساس سند ملی واکسیناسیون آغاز شود. با احتساب این محموله تاکنون 320هزار دوز واکسن اسپوتنیک وی روسی و 250 هزار دوز واکسن سینوفارم اهدایی از چین وارد کشور شده است. آن‌طور که سخنگوی سازمان غذا و دارو اعلام کرده است 3 تا 4محموله واکسن کرونا از منابع مختلف تا نوروز 1400 وارد کشور می‌شود اولین محموله واکسن کرونا 16 بهمن به فرودگاه امام خمینی(ره) رسید، دومین محموله نیز 25 بهمن ماه وارد شد واکسن چینی‌ها نیز دهم اسفند به ایران اهدا شد. دومین محموله واکسن روسی که شامل 250 هزار دوز است؛ برای واکسیناسیون فاز یک، شامل کادر درمان و سایر کارکنان سلامت و افراد مقیم آسایشگاه‌های جانبازان، معلولان و سالمندان و سایر افراد مشمول فاز یک واکسیناسیون استفاده خواهد شد. مسئولان وزارت بهداشت همچنین درباره وضعیت واردات محموله‌های واکسن در قالب کوواکس نیز اعلام کرده اند؛ تا پایان اسفند یا ابتدای فروردین اولین محموله شامل یک میلیون و ۲۰۰ هزار دوز واکسن آسترازنکا از مسیر کوواکس برای ایران ارسال شود. طبق اعلام سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا؛ ما بین روزهای 28 اسفند 99 تا 8 فروردین 1400 حدود یک میلیون دوز واکسن کرونا از سبد کوواکس به ایران ارسال خواهد شد و با این تفاسیر واکسیناسیون گروه دوم اولویت‌های تزریق در کشور از همین تاریخ آغاز خواهد شد. به‌گفته علیرضا رئیسی؛ در فاز دوم به ترتیب افراد بالای ۸۰ سال، بالای ۷۵ سال، بالای ۷۰ و بالای ۶۵ سال و بیماران زمینه‌ای ۱۶ تا ۶۴ سال واکسن دریافت می‌کنند. با وجود این و با احتساب تولید واکسن ایرانی کرونا از تیرماه به بعد، حجم بسیار زیادی واکسن در اختیار وزارت بهداشت قرار خواهد گرفت و تخمین زده می‌شود با واکسیناسیون گروه‌های آسیب پذیر، میزان مرگ و میر کم شده و زنجیره انتقال ویروس قطع شود.  کاهش رعایت پروتکل‌های بهداشتی تنها به استان خوزستان محدود نمی‌شود بلکه میزان رعایت مردم به 70 درصد رسیده است. سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا درادامه درباره رعایت پروتکل های بهداشتی می گوید: در حال حاضر نیز شرایط چندان مطلوب ما نیست؛ ولی در کل کشور رعایت پروتکل‌ها حدود ۷۶ درصد برآورد می‌شود. فراموش نکنیم که رعایت پروتکل کمتر از ۸۵ درصد چندان خیال ما را مطمئن نمی‌کند، البته این سخن به معنای بی‌اثری درصد فعلی رعایت‌ها نیست، اما تأثیر رعایت بیش از ۸۵ درصد کاملاً متفاوت و مشهود است.

۸۱ فوتی جدید کرونا در کشور

سخنگوی وزارت بهداشت از شناسایی ۸هزار و ۳۶۷ بیمار جدید کووید۱۹ در کشور خبر داد. به‌گزارش ایسنا، سیماسادات لاری گفت: از ظهر روز 14 اسفند تا ظهر ۱۵ اسفند ۱۳۹۹ و بر اساس معیارهای قطعی تشخیصی، ۸ هزار و ۳۶۷ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شد که ۷۰۲ نفر از آنها بستری شدند. وی گفت: مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به یک میلیون و ۶۷۳ هزار و ۴۷۰ نفر رسید. لاری ادامه داد: متأسفانه در طول این بازه زمانی، ۸۱ بیمار کووید۱۹ جان خود را از دست دادند و مجموع جان باختگان این بیماری به ۶۰ هزار و ۵۱۲ نفر رسید. وی ادامه داد: خوشبختانه تا کنون یک میلیون و ۴۲۸ هزار و ۸ نفر از بیماران، بهبود یافته و یا از بیمارستان ها ترخیص شده‌اند. لاری ادامه داد: در حال حاضر ۱۱ شهرستان قرمز، ۳۲ شهرستان نارنجی، ۲۵۱ شهرستان زرد و ۱۵۴ شهرستان آبی هستند.

دستورالعمل هماهنگی مدیریت و مسئولیت‌پذیری سفرهای نوروزی در شرایط کرونا، روز پنجشنبه در جلسه رؤسای کمیته‌های تخصصی ستاد ملی مقابله با کرونا به ریاست دکتر حسن روحانی بررسی شد.
به‌گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، در چارچوب این دستورالعمل که توسط قرارگاه عملیاتی و با مشارکت کمیته‌های ستاد ملی مقابله با کرونا تدوین شده، پیش‌بینی شده که تمامی ترددها و سفرها به شهرهای با وضعیت قرمز و نارنجی ممنوع است.
رئیس‌جمهوری در همین ارتباط با اشاره به تجارب به‌دست آمده طی یکسال اخیر و در عین حال دومین نوروزی که کشور گرفتار پاندمی کووید۱۹ است، گفت: با بهره‌گیری از این تجربیات و همچنین رعایت دقیق و جدی پروتکل‌ها و پیش گرفتن زندگی سازگار با کرونا می‌توان تعطیلات مرتبط با نوروز را با اجرای پروتکل‌ها برگزار کرد.
 روحانی تأکید کرد: اگرچه توصیه جدی متخصصان، فعالان و مسئولان بهداشتی کشور عدم رفت و آمد غیرضرور بویژه برای افراد خطرپذیر است و بسیاری نگرانی‌ها که در خصوص شیوع بیماری با توجه به رفت و آمدهای نوروزی وجود دارد اما می‌توان با اتکا بر مسئولیت‌پذیری جامعه و مردم و حساسیت‌هایی که نسبت به حفظ سلامت وجود دارد، امیدوار بود که با رعایت دستورالعمل‌ها، امکان تردد در ایام نوروز به شهرهای با وضعیت آبی و زرد فراهم شود.
 رئیس‌جمهوری از کمیته تبلیغات خواست با همکاری قرارگاه و کمیته بهداشتی و درمانی طی یک برنامه‌ریزی تبلیغی، اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی، تمامی جزئیات دستورالعمل مرتبط با ایام نوروز اطلاع‌رسانی و آموزش داده شود تا مردم به هیچ وجه نسبت به وضعیت‌های مختلف در مورد اجازه و یا ممنوعیت تردد به شهرهای با وضعیت‌های چهارگانه دچار ابهام نشوند و بتوانند به طور دقیق برای خود برنامه‌ریزی کنند.
 روحانی به این کمیته همچنین مأموریت داد با همکاری صداوسیما و وزارتخانه‌های ارتباطات و ارشاد و بکارگیری تمامی ظرفیت‌های رسانه‌ای کشور، امکان پخش برنامه‌های نشاط آور متناسب با ایام شادی و تعطیلات نوروزی از جمله نمایش فیلم‌ها، اکران‌های متناسب سینمایی و کنسرت‌های آنلاین را فراهم کند.

هدی هاشمی
خبرنگار
«خسته و بی‌حوصله شدم. بعضی روزها از صبح تا شب پای درس و مشق پسرم هستم. طاقتم کم شده وقتی درس را متوجه نمی‌شود، عصبانی می‌شوم و سرش داد می‌زنم»، «گاهی وقت‌ها از صبح تا عصر و یا شب درگیر درس و مشق بچه‌ام می‌شوم. آرزوم حالا این شده که سریعتر واکسیناسیون انجام شود و مدارس باز شوند.» این حرف‌های برخی از والدینی است که صبح تا شب درگیر آموزش فرزندانشان هستند. هنوز بعد از گذشت یک‌سال از آموزش مجازی، مشکلات و چالش‌های این نوع آموزش همچنان یکی از داغ‌ترین بحث‌های خانواده‌ها است. خانواده‌ها بی‌تاب کلاس‌های حضوری هستند و معلمان هم خسته و کلافه از این مدل آموزشی شدند. معلمان تدریس را از اول صبح آغاز می‌کنند و نزدیکای عصر هم کارشان را تمام می‌کنند. از سوی دیگر این خانواده‌ها هستند که پا به پای دانش‌آموزانشان می‌نشینند تا درس و مشقشان را پیگیری کنند. عده‌ای به جای فرزندانشان مشق می‌نویسند و برخی‌های دیگر امتحان دانش‌آموز را می‌دهند. بعضی‌های دیگر هم جای معلم را گرفته‌اند تا جایی که حالا خانواده‌ها به اهمیت مدرسه پی برده‌اند و می‌خواهند که بعد از واکسیناسیون هر چه زودتر مدارس باز شود.
دانش‌آموزان وابسته والدین شدند
در یک سال گذشته، اولین چالش آموزش آنلاین برای مادران شاغل است. شاید دغدغه مادران شاغل چند برابر مادران خانه‌دار باشد. بزرگترین مشکل مادران شاغل مخصوصاً مادرانی که دانش‌آموز دوره ابتدایی دارند، همراه نبودن با فرزندشان در زمان آموزش مجازی است. هانیه محمودی مادرآوین، پرستار است. او روزهای سختی را در این یک سال کرونایی داشته است. از یک‌سو باید در محل کارش که یک بیمارستان است در شیفت‌های طولانی کاری حاضر شود و در سوی دیگر دغدغه درس و مشق پسر 8 ساله‌اش را دارد. او درباره این سال تحصیلی مجازی می‌گوید: «از همان روزی که کرونا آمد درگیر کار در بیمارستان شدم. باید شیفت‌های طولانی می‌ماندم. از طرفی نگران بچه‌ام بودم. اصلاً نمی‌دانستم چطور درس می‌خواند. از همان پارسال که آموزش مجازی شد اولین و مهمترین دغدغه‌ام درس و مشق بچه‌ام بود. برای همین با محل کارم حرف زدم و بیشتر شیفت شب و عصرها به بیمارستان می‌رفتم تا صبح‌ها خودم بالا سر بچه‌ام باشم. وقتی کنارش بودم می‌فهمیدم که اصلاً درس را متوجه نمی‌شود. باید برایش چند بار توضیح دهم. الان هم صبح تا ظهر خانه هستم و تمام وقت خودم پیگیر درس و مشقش می‌شوم. پسرم هر روز با من است و همین نرفتن به مدرسه موجب شده که به من وابسته شود. سال گذشته که مدرسه می‌رفت خودکفاتر بود. حالا کارهای شخصی‌اش را هم من باید انجام دهم. البته این مدل آموزش دانش‌آموز را خسته می‌کند. یک وقت‌هایی می‌بینم که آنقدر سرش داخل تبلت است که چشم‌هایش قرمز می‌شود. او اصلاً تحرک ندارد همیشه داخل خانه است. البته مهمترین موضوع هم این است که بچه‌ها بیشتر وارد فضای مجازی می‌شوند من تا زمانی که خانه هستم تبلتش را چک می‌کنم اما شب‌ها که نیستم نمی‌دانم به چه سایت‌هایی سر می‌زند. همه‌اش می‌گویم ای کاش کرونا تمام شود و مدارس باز شوند. این حرف من نیست حرف همه مادرهایی است که بچه‌هایشان داخل خانه هستند و مدرسه نمی‌روند.»  نفیسه یاری هم مادر پارسای کلاس هشتمی است. او هم شاغل است و هزار مشکل برای آموزش مجازی پسرش دارد: «زمانی دور کار بودم و کاملاً آموزش پسرم را پیگیری می‌کردم اما حالا چند روزی از صبح تا عصر سرکار هستم و نمی‌دانم بچه‌ام چطور درس می‌خواند. در محل کارم که هستم دقیقه به دقیقه زنگ می‌زنم تا مطمئن شوم درسش را خوانده. اصلاً از خواب بیدار شده. بامعلم دروس را پیش برده یا نه. اصلاً تمرکزی روی کارم ندارم. عصر هم که می‌روم خانه پای درس و مشقش هستم تازه می‌فهمم که هیچ کاری نکرده است. مدارس که باز بود خیالم راحت بود که تا ساعت 2 مدرسه است، اما حالا همه حواسم به خانه است.»
دانش‌آموزان آموزش مجازی را شوخی گرفتند
«یکی از مشکلات همیشگی این است که من باید از صبح تا شب بالای سرش بنشینم تا او درس و مشقش را انجام دهد. بچه‌ها امسال را شوخی گرفتند.» این صحبت‌های مادر ساغر دانش‌آموز کلاس هفتمی است. آن‌طور که الهام ابوالحسنی می‌گوید، دانش‌آموزان انگیزه لازم را برای درس خواندن ندارند: «چندین بار در روز تأکید می‌کنم که درس بخواند اصلاً حوصله درس خواندن را ندارد. مداوم می‌گوید خسته شدم. ما هم خسته شدیم دلم می‌خواست مدرسه می‌رفت. گرچه کلاس‌های آنلاین دو حُسن دارد. اول اینکه معلم‌ها در این مدل آموزش با بچه‌ها بدرفتاری نمی‌کنند، چون می‌دانند یکی از اعضای خانواده‌ها کنار فرزندش نشسته است. یعنی در کلاس‌های مجازی معلمان به دانش‌آموزان احترام می‌گذارند. خوبی دیگر این کلاس‌ها این بود که دخترم از دوستانش فاصله گرفته و همین دوری روی اخلاقش تأثیرگذاشته و خیلی بهتر شده است. دخترم در سن بلوغ است و دوستانش رویش بسیار تأثیر می‌گذارند همین دور شدن از مدرسه موجب شده تا سالم رشد کنند. این چند وقت بسیار آرام شده و رفتار بدی نداشته. با این حال باید قبول کنیم بچه‌ها داخل مدرسه هیچ درسی یاد نمی‌گیرند وای به حال اینکه آموزش‌هایشان آنلاین باشد. معلم‌ها در آموزش مجازی وقتی برای دانش‌آموزان نمی‌گذارند معلم ریاضی فیلم دانلود می کند و داخل گروه می‌گذارد. این کار را خودم هم می‌توانم انجام دهم. برخی از درس‌ها را واقعاً باید بالای سرش باشم.
ناامن بودن فضای مجازی برای دانش‌آموزان
«فضای مجازی محیط ناامن برای کودکانمان است.» این موضوع دیگری بود که برخی از والدین به آن اشاره کردند. فرزانه میری مادر بهداد 7 ساله این موضوع را می‌گوید: «فضای مجازی برای کودکان ناامن است. پسرم کلاس اول است و خودم مراقبم تا وارد کانال یا سایتی نشود. مسأله دیگرم این است که اصلاً درس را جدی نمی‌گیرد. نظم و انضباط را بچه‌ها سر کلاس یاد می‌گیرند و الان چون با معلمش ارتباط برقرار نکرده است تمام فیلم‌ها و وویس‌های معلمش را شوخی می‌گیرد و فکر می‌کند سرگرمی است. خودم معلمش هستم و از اول تا آخر مفاهیم را هر روز به او یاد می‌دهم.»  زهرا معماری هم مادر محمد حسن 10 ساله است. او از ترس‌هایش درباره فضای مجازی هم می‌گوید: «از صبح تا شب دست بچه‌ها گوشی است. هم بازی می‌کند و هم در گروه‌های مختلف با دوستانش حرف می‌زند. درباره اینستاگرام از من پرسیده اما در خانه ما قواعدی وجود دارد که طبق همان تصمیم می‌گیریم. اجازه اینستاگرام را ندادم و نمی‌دهم. یکی از بدی‌های آموزش آنلاین این است که بچه‌ها با این شبکه‌ها هم آشنا می‌شوند.»
خانواده‌ها به جای دانش‌آموزان مشق می‌نویسند
البته این وضعیت فقط برای خانواده‌ها نبوده و معلمان هم مشکلات خاص خود را داشتند. آنها به جای رفتن به مدرسه در گوشه‌ای از خانه می‌نشینند. دوربین را روشن می‌کنند و روی دیوار اتاق، وایت بردی برای آموزش مجازی می‌گذارند تا بتوانند فیلم‌های آموزشی را ضبط کنند. یکی از همین معلم‌ها حدیقه عبدی معلم دبستانی در لاهیجان است. او درباره مشکلاتی که با خانواده‌ها در این دوران داشته می‌گوید: «آموزش در فضای مجازی موجب شده که اولیا دانش‌آموزان کارهای دانش‌آموزان را انجام دهند. آنها ویدئوها و فیلم‌های آموزشی را می‌بینند و بر اساس فهم خودشان به دانش‌آموزان آموزش می‌دهند. برخی از خانواده‌ها در کار آموزش دخالت می‌کنند و برخی‌های دیگر آموزش‌های اشتباهی می‌دهند. دانش‌آموزان هم موضوعات را به گونه دیگر یاد می‌گیرند.» او تأکید می‌کند: «بچه‌ها داخل مدرسه نظم و انضباط بالایی داشتند آنها کنترل می‌شدند و صبر و بردباری را تمرین می‌کردند و یاد می‌گرفتند که به نظر یکدیگر احترام بگذارند. اما در فضای مجازی کنترلی روی دانش‌آموزان نداریم دانش‌آموز در خانه دراز کشیده و گوشی به دست حرف‌های معلم را هم گوش می‌کند.»